هاجون چنگ صدای تازه‌ای در عرصه‌ی اقتصادشناسی است که قدرتمندانه به عرصه‌ی بحث جهانی‌سازی و عدالت اقتصادی گام نهاده و، با ارائه‌ی تاریخچه‌ای صریح و کاملاً متفاوت درباره‌ی سرمایه داری جهانی، با جزم‌اندیشی‌های رایج درباره‌ی «تجارت خارجی آزاد» سرشاخ می‌شود. در برابر کتاب «دنیای مسطحِ» توماس فریدمن و دیگر اقتصاددانان نولیبرال که می‌گویند فقط با سرمایه‌داریِ بی‌مهار و تجارت بین‌المللیِ کاملاً آزاد، کشورهای در حال تکاپو را می‌توان از تنگدستی رهاند، پروفسور هاجون چنگ با هوشمندی‌ای جسورانه، شیوه‌ای جذاب و منحصر به فرد و، انبوهی از مثال‌های برگرفته از زندگی واقعی، کشتیِ استدلال توماس فریدمن و دیگر اقتصاددانان نولیبرال را نقطه نقطه سوراخ می‌کند و به قعر آب‌ها می‌فرستد! هاجون چنگ ادعای آنان را به چالش کشیده نشان می‌دهد که ابرقدرت‌های اقتصادیِ امروز ــ از ایالات متحد گرفته تا بریتانیا و کشور متبوعش، کره ــ همه با سیاست حمایتگراییِ بی‌پرده و دخالت دولت در عرصه‌ی صنایع توانستند به شکوفایی اقتصادی دست یابند. اما، کشورهای ثروتمند خود را از این بابت به فراموشی زده‌اند، درباره‌ی معجزات تجارت خارجی آزاد افسانه‌ی شاه پریان می‌بافند و ــ از طریق وکلایشان مانند «بانک جهانی»، «صندوق بین المللی پول» و «سازمان تجارت جهانی» ــ سیاست‌هایی را که به نفع خودشان است در حلقوم کشورهای درحال‌توسعه حُقنه می‌کنند.

چه چیزی نفت را جام زهرآلود می‌سازد؟ چرا مردمان زیادی درعین‌حال که بر روی میلیاردها بشکهٔ نفت نشسته‌اند، به‌ویژه طی رونق نفتی، چنین فقیراند؟ این‌ها پرسش‌هایی است که میلیون‌ها نفر از سکنان کشورهای صادرکننده نفت ده‌ها سال است از خود می‌پرسند. کتاب معمای فراوانی نشان می‌دهد چگونه با ورود سیل‌آسای درآمدهای نفتی به اقتصاد کشورهای صادرکنندهٔ نفت، حوزهٔ اختیارات و تعهدات دولت گسترش می‌یابد امّا درعین‌حال اقتدار و نهادهای قانونی آن تضعیف می‌شود. وابستگی به نفت آن‌ها را به سمت تمرکزگرایی شدید قدرت سیاسی و نظام اداری آشفته و نامنسجم هدایت می‌کند. نویسنده مهم‌ترین ویژگی دولت‌های نفتی را در قوانینی جستجو می‌کند که حقوق منابع را به دولت اعطا می‌کند: رانت عظیمی که بسیار بیشتر از سود به‌دست‌آمده در بخش خصوصی است. مطالعهٔ این کتاب که متکی به اسناد دقیق و نوآوریهای تئوریک است برای علاقه‌مندان به مباحث اقتصاد سیاسی توصیه می‌شود.

هرناندو دو سوتو بنیانگذار و رئیس «مؤسسه آزادی و دموکراسی» در شهر لیما، پایتخت کشور پرو است. مجله اکونومیست این مؤسسه را یکی از دو گروه مهم از «کارشناسانی در جهان می‌داند که در مورد مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مشورت می‌دهند و اظهارنظر می‌کنند.» اخیراً، مجله تایم دو سوتو را یکی از پنج نوآور برجسته امریکای لاتین در قرن بیستم معرفی کرده است. او متولد پرو است و به‌عنوان یک اقتصاددان در سازمان تجارت جهانی و همچنین به‌عنوان مدیر ارشد اجرایی یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های مهندسی در اروپا خدمت کرده است. دو سوتو یک استاد معمولی در رشته اقتصاد نیست، بلکه در حال حاضر یکی از مجرب‌ترین اقتصاددانان جهان است که توانسته با پیشنهادات عملی خود، بر نحوه تصمیم‌گیری سیاستمداران تأثیرات قابل ملاحظه‌ای بگذارد. شاید دلیل آن به علت دو کتابی که او منتشر کرده و به ویژه کتاب دوم باشد. کتاب اول تحت عنوان راه دیگر در سال ۱۹۸۶ منتشر شد و در سال ۱۹۸۷ به بیش از ده زبان دنیا ترجمه گردید و پرفروش‌ترین کتاب سال در امریکای لاتین بود. در این کتاب، دو سوتو افکار خود را در مورد موانع دیوانسالاری که بر سر راه فقرا در کشورهای در حال توسعه جهت عبور از راه‌های رسمی برای تأسیس کسب‌وکار خصوصی وجود دارد، بررسی می‌کند. هزینه‌های بالای عبور از راه‌های رسمی، موجب می‌شود که آنها به سوی بخش غیررسمی اقتصاد گرایش پیدا کنند.

در جهانی که ما در آن به سر می‌بریم ارتقای کیفیت زندگی و رفاه انسان‌ها و نیل به رشد و توسعه اقتصادی از جمله و نمونه‌های عمده کشورهاست. در این راستا، هر یک از کشورها و به‌ویژه کشورهای جهان سوم به تدوین راهبرد و خط‌مشی ویژه‌ای همت گماشته‌اند. در این میان، موفقیت بیشتر از آنِ کشورهایی بوده است که در تدوین این راهبردها و تصمیم‌سازی‌های مهم در باب این موضوع متکی به مشارکت مردم بوده‌اند و زمینه را برای نقش‌آفرینی اعضای جامعه به‌عنوان افرادی مسئول و آگاه فراهم ساخته‌اند. مسئله‌ای که در این میان بیش از هر چیز دیگر اذهان را به خود مشغول داشته است رابطه میان آزادی و توسعه و تأثیر و تأثرات متقابلی است که این دو پدیده بر یکدیگر برجا می‌گذارند، از یک‌سو، توسعه اقتصادی بهره‌مندی بیشتر افراد جامعه از امکانات و تسهیلات رفاهی، آموزشی، بهداشتی و غیره را به ارمغان می‌آورد و موجب گسترش آگاهی در میان مردم می‌گردد و از سوی دیگر، آزادی از رهگذر ایجاد امکان مشارکت در فرآیند توسعه باعث بسط و گسترش عدالت اجتماعی و برخورداری برابر افراد از امکانات و فرصت‌ها می‌گردد، رهبران و مسئولان را در برابر مردم پاسخگو می‌گرداند و مانع گسترش فساد اقتصادی در اجتماع می‌گردد. این تأثیرات و همبستگی‌های متقابل ضرورت ژرف‌اندیشی درباره رابطه میان توسعه و آزادی را دوچندان می‌سازد. کتاب توسعه و آزادی توسط یکی از اقتصاددانان برجسته جهان امروز، آمارتیا سن برنده جایزه نوبل در رشته اقتصاد در سال ۱۹۹۸، به رشته تحریر درآمده است. نویسنده در این کتاب در باب این موضوع رهیافتی نوین را مطرح می‌سازد و به توسعه به مفهوم گسترش آزادی‌های اساسی می‌نگرد و هدف نهایی توسعه را نیل به آزادی برمی‌شمرد و آزادی را به عنوان سنجه‌ای برای کیفیت زندگی انسانها تلقی می‌کند.

سیاست‌های نظامی ژاپن در دوران بعد از جنگ از سوی متحدان آن کشور و خصوصا امریکا بسیار خطرناک و زیان‌آور تلقی می‌شد. بعد از زمان جنگ، قانون اساسی ژاپن، آن کشور را غیرنظامی اعلام کرد درحالی‌که تا سال ۱۹۵۰ شالوده نیروهای مسلح ژاپن کاملاً از هم پاشیده بود. از آن زمان به بعد، هزینه‌های دفاعی آن کشور هرگز تا حدی بیش از یک درصد از درآمد ناخالص ملی افزایش پیدا نکرد. اما در قبال ثروت ملی ژاپن، این یک درصد به‌معنای آن است که نیروهای دفاع از ژاپن (نام قانونی نیروهای مسلح ژاپن) به‌خوبی مسلح شده باقی ماند. ژاپن یک ابرقدرت نظامی به‌شمار نمی‌آید، اما در مقابل به یک عامل مهم در موازنه قدرت آن هم در اقیانوس آرام و جهان بدل شده است. فن‌آوری خیره‌کننده ژاپن به آن کشور امکان آن را می‌دهد تا به یک قدرت هسته‌ای تبدیل شود.