دهه 70 در بازار آمریکا مصادف با عرضه خودروهای اسپرت با پیشرانه های پر حجم بود که عطش قدرت و سرعت در جوانان آمریکایی را سیراب می کرد. شورولت با عرضه کامارو، فورد با موستانگ و پونتیاک با سرباز همیشه آماده اش یعنی فایربرد به جنگ این بازار تشنه رفتند. تولید نسل دوم فایربرد در سال 1970 آغاز شد و تا سال 1981 روی خط تولید باقی ماند.
نسل دوم فایربرد بعد از چند سال تولید با فیس لیفت مواجه شد که با طراحی مدرن تر و خشن تر همراه بود. این هیولا دیگر چراغ های گرد خود را از دست داده بود و مجهز به 4 چراغ مستطیلی شده بود.
نقش عقاب که بال های خود را گسترانده نیز با باطن پرخاشگر این هیولای آمریکایی کاملا هم خوانی دارد. باله عقب نیز در هماهنگی کاملا با فرم بدنه می باشد و این هماهنگی تا نوک درپوش موتور که مانند منقار عقاب به پایین خم شده ادامه دارد.
مدل سقف بازشو با طرح T TOP که از محبوب ترین گونه ها در بین طرفداران خودروهای آمریکایی و کلکسیونرها محسوب می شود. پونتیاک برای این خودرو در نمونه های مختلف پیشرانه های هشت سیلندر به حجم های 4.3، 4.9، 5.0، 5.7، 6.6 و 7.5 لیتری و موتورهای شش سیلندر 4.1 خطی و 3.8 V شکل را در نظر گرفته بود.
شتابی که برای این خودرو عضلانی توسط مجله Car And Driver ثبت شده زمان 6.7 ثانیه برای رسیدن به سرعت 96 کیلومتر در ساعت است که ترنس AM را به خودرویی سریع در حد خودروهای مدرن امروزی تبدیل می کند.
برای مثال جالب است بدانید که عدد اعلامی نشریه Car And Driver برای شتاب گیری پونتیاک ترنس AM چندان تفاوتی با عملکرد اتومبیل مدرنی نظیر هیوندای جنسیس کوپه ندارد و اختلاف این دو خودرو کمتر از یک ثانیه است.
نشستن بر پشت فرمان ترنس ای ام همان طور که قابل حدس است، با افزایش تپش قلب همراه خواهد بود. با چرخاندن سوییچ غرش پیشرانه هشت سیلندر ترنس ای ام انسان را به وجد می آورد و اشتیاق برای فشردن پدال گاز را دوبرابر می کند.
صندلی خودرو کاملا حالت اسپرت دارد و راننده را کاملا در خود جای می دهد. شتاب خودرو با فشردن لحظه ای پدال گاز فوق العاده است و همه انتظارات راننده را از پیشرانه 6.6 لیتری هشت سیلندر برآورده می کند.
پشت فرمان این خودرو آنچنان اعتماد به نفسی به راننده تزریق می شود که برای انجام هرگونه سبقتی جای شک باقی نمی گذارد.
فنربندی عملکردی نرمی دارد و صدای موتور دیوانه کننده و فراموش نشدنی است، با این وجود هندلینگ این پونتیاک مانند اکثر خودروهای آمریکایی دهه 70 چندان تعریفی نیست و سیستم فنربندی عقب به گونه ای است که اشتباهات کوچک راننده ممکن است بسیار گران تمام شوند.
گشتاور موتور در دورهای پایین بسیار زیاد است و از این رو نباید قدرت اعلامی 220 اسب بخار موتور این پونتیاک را با موتور خودروهای مُدرنی مقایسه کرد که قدرت خود را در دورهای بالا ارائه می دهند. با این حساب دود کردن تایرهای عقب آسان تر از آنچه فکرش را می کنید قابل انجام است و نحوه انتقال قدرت توسط گیربکس به گونه ایست که باید در هنگام رانندگی بر روی مسیر های خیس یا لغزنده نهایت دقت خود را بکار ببندید. در نهایت این خودرو تمام انتظارات مالک از یک خودروی اسپرت را برآورده می کند، اما متاسفانه مالکان این گونه خودروهای ارزشمند و کلاسیک نمی توانند در شهرهای شلوغی مانند تهران از تمام توان این خودروها استفاده کنند. حتی در شرایط کنونی خروج از پارکینگ نیز محدود به صبح های جمعه شده است.
با یک جستجوی ساده در وب سایت های خارجی می توانید متوجه اختلاف قیمت این خودرو با بازار بین المللی شوید.
در انگلستان نمونه ای که نیاز به بازسازی محدود دارد قیمتی در حدود 3 الی 4 هزار پوند دارد البته اگر به دنبال نمونه ای سالم در حد ایده آل باشید باید 10 الی 12 هزار پوند کنار بگذارید
منبع : دیجیاتو
